Enkele kernbegrippen in de romantische literatuur:
Natuurbeleving
Herleefde belangstelling voor de geschiedenis
Sentimentalisme, gevoelsstromen
Gevoelsmens staat centraal
De nachtzijde van het bestaan
Pathologische inhoud
Objectieve vorm
Typisch romantische ironie
Verlangen, eenzaamheid, melancholie, ongeordendheid, natuurlijkheid zowel als onnatuurlijkheid werden literaire motieven.
Wordsworth,
Keats,
Byron
Shelley
de gebroeders Schlegel,
Schleiermacher
Schelling.
Novalis
De eerste doorbraak van de Romantiek kwam met de genoemde "Sturm und Drang", waarvan Die Leiden des jungen Werthers (1774), het wereldberoemde jeugdwerk van Goethe, de voornaamste vertegenwoordiger was.
De hernieuwde belangstelling voor de volkspoëzie uit het eigen nationale verleden kwam vooral in het werk van de gebroeders Grimm tot uiting.
De typisch categorieën uit de Romantiek zoals Weltschmerz (lijden aan de tijd) en Sehnsucht (onvervulbaar verlangen) waren ook in de verdere Duitse ontwikkeling bij dichters als Tieck, Clemens Brentano, Eijchendorff, Hauff, Eduard Mörike en Hoffmann bepalend.
De kenmerkende romantische ironie werd vooral ruim vertegenwoordigd door Heinrich Heine.
